Kabanata 42
Alam ko, masakit ang mawalan ng minamahal ngunit mas masakit ang mamumuhay sa kasinungalingan. Hindi niya matanggap na wala na nga si Ren at hindi ko siya masisisi.
“Catherine...” pukaw nito sa akin. Nag-angat ako ng aking paningin.
“Nahihirapan na ako. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwaalan ko. Paano mo naging kapatid si Zairan!? Hindi ko na alam.” Paglalabas ko ng saloobin ko habang ang mga luha ko'y nag-uunahan.
Kinabig nito ako at ikinulong sa kanyang mga bisig. Ngunit bago pa man ako makapagsalitang muli ay bigla na lamang akong nawalan ng malay.
Minulat ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang tiyahin kong humahagulhol. Agad akong napabalikwas ngunit natigilan din naman. Kasama ko lang kanina si Steffano kaya't paano ako nakauwi ng bahay.
Muling napaha
