Kabanata 36
Wala akong sinayang na sandali, mabis kong inayos ang mga gamit ko at binitbit ko na ito para lumabas, ngunit nabinbin ang mga paa ko nang sulyapan ko ito habang natutulog..
Sapo ang bibig sa impit na pag-iyak, dahil ayokong makagawa nang ingay.
Kaya ko pang tangapin na nagsinungaling siya saakin, kumpara sa sakit na dulot nang pagmamahal kong ito sa kaniya. Pero ang hindi ko matangap ay iyong niloko niya ako, pinaniwala sa Isang kasinungalin at pinaasa sa wala. Ang pumatak na mga luha ay agad ko ring pinahid. Kailangan kong magpakatatag sa mga Oras na ito.
Siguro mas mabuting lumayo, kesa harapin ang masakit na katotohanang hindi na siya magiging akin pa.
Kinapa ko ang Singsing sa aking kamay, masakit man saakin ay hinubad ko ito at marahang nilapag sa side table.. Ang p
