Chapter 10

710 Words

Pakiramdam ko bibigay na ang mga tuhod ko. He was looking right through my eyes and I couldn't keep the stare. Kaya lumuhod ako, una para pagtakpan ang sobrang kaba ko at panginginig ng tuhod na hindi ko alam kung gaano ko pa katagal kayang tumayo, pangalawa para kunin ang mga aklat ko na nagkalaglagan. I was about to get the last book from the floor when I saw his hand to get it first. Napatingin ako sa kanya. At parang may kakaiba na sa kanya ngayon. He's not the same Dylan anymore. He's not looking snobbish or overly serious anymore. He looked so friendly and happy now. He was even smiling. And for some reason. I hated it. Simply because, I knew for sure that the changes in him wasn't because of me. But because of that girl. Akalain mong nawala lang sya saglit, naiba na sya.

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD