Adelina's Point of View
Prente akong nakahiga sa kama ni Sir Amadeo at hinihintay ang kanyang pagbabalik. Pina-praktis ko na ang posisyon namin mamaya—‘yong posisyong hindi mabibinat ang kipipay ko dahil medyo masakit pa rin siya. Naalala ko kasi ang sinabi sa akin ni Manang Pasita na kapag daw nasanay na ang kipipay ko ay mawawala na ang sakit at puro na lang daw sarap.
Kaya heto ako ngayon—basang-basa, ay hindi tayo kakanta. Heto ako ngayon, titiisin ang sakit masarapang lang.
Maya-maya pa ay lumabas na si Sir Amadeo sa banyo. Agad na humalimuyak ang gamit niyang sabon. Preskong-presko. Agad akong napatingin sa kinaroroonan niya, at aba ang loko—hindi na nag-abalang magsuot ng tuwalya. Mala-bulate tuloy na nakalaylay ang kumatus niyang otintin.
“Eyes up, woman,” aniya habang pinupun
