The Rebellious Love

CHAPTER 3

Pagkaubos ng kanyang kape ay lumabas na si Laila para puntahan ang mga batang naghihintay sa kanya.

Ilang hakbang pa patungo sa harapan ng mga bata ay bumati na agad ang mga ito.

"Good morning Mam Laila."

"Good morning class. Nagsipaligo ba mga estudyante ko? "bungad ni Laila.

"Mam si Carlo po hindi naligo saka si Daisy." pang aasar ng isang bata.

"Eh naligo naman po kami mam kahapon. Di po ba nakita nyo pa kami. Tinanghali lang naman ako ng gising." katwiran ni Daisy.

"Saka maliligo naman ako mamaya sa batis." dugtong naman ni Carlo.

"O wag na kayong magtalo. Wala naman akong naaamoy na hindi maganda. Okey bago tayo magsimula gusto ko magpapakilala isa isa dito sa harapan. O sige ganito ako ang mauuna tapos mula sayo dyan sa kanan hanggang sa makapagpakilala lahat. Maliwanag ba class?"

"Yes mam."

"Ok. Ako nga pala si Miss Laila Poblete 26 years old. Pwede nyo kong tawaging mam o kaya mam Laila. Okey next, dito sa harapan ha."

Kasya sa labing walong mag aaral ang mesa at bangko na ginagamit nila sa pagkain. Nakaupo lahat ang mga ito at may mesa sa kanilang harapan. Isa isang nagpakilala ang mga bata gaya ng ginawa ni Laila. Naantig ang kanyang kalooban sa ibang bata na nasa teen ager na ay wala pa din itong alam, sumulat man o bumasa.

"Magagaling pala magpakilala mga bata dito ah. Palakpakan naman tayo.. ayan.. okey makinig mabuti class ha.i Ipamimigay ko itong mga lapis papel at ballpen. Lahat kayo ay magkakaroon pero iingatan nyo dapat ito. Hindi dapat mawala, hindi din ito pwedeng paglaruan o sulatan ng hindi naman natin napag aaralan. Nakikinig ba?"

"Yes mam." sagot ulit ng lahat.

"Osige. Itabi muna lahat ng mga gamit. at pumunta muna lahat dito sa harapan. Mag e-exercise muna tayo para yung mga inaantok antok pa diyan ay magising ... pati ang utak para pumasok sa isip ang ituturo ni mam. Okey pila muna kayo mula sa pinakamaliit hanggang sa pinakamalaki." turan ni Laila

Sa di kalayuan ay nakakubli si Isagani at pinapanuod ang pagtuturo ni Laila. Nangingiti siya sa isipin na matututo na ang mga bata sa kanila. Natutuwa siya sa estilo ni Laila ng pagtuturo. Itunuturing niya ang mga bata na pantay pantay lamang kahit alam niyang hindi magkakasing edad ang mga ito. Swerte ng mapapangasawa nito dahil sa maganda na at may angking dedikasyon pa sa kaniyang trabaho.

"Okey last na. Kembot sa kaliwa.. kembot sa kanan.. okey sundan ako. one, two, three, four, five, six, seven eight...eight, seven, six, five, four, three, two, one. Yehey. Balik na sa upuan."

Palakpakan ang mga bata. Natawa ng bahagya si Isagani sa tanawing pagkembot kanina ni Laila. Mas makembot ito sa mga bata para gayahin siya ng mga ito.

"Okey sige magsisimula na tayo." at inilabas ni Laila ang nakatuping manila paper subalit hindi niya alam kung paano ito ipapakita sa mga bata. Nakadipa si Laila habang hawak ang buong manila paper. Naisipan ni Isagani na tumulong. Humangos ito at kumuha ng martilyo at pako at mabulis na tinungo ang mga nag aaral.

"Ah excuse me. Mam,tulungan ko na po kayo." si Isagani.

Gusto sana itanong ni Laila kay Isagani kung paano nito nalaman na kailangan niya ng tulong pero naisip niyang maaaring kanina pa ito nanunuod sa kanila at nakita ang sitwasyon. Kinuha ni Isagani ang hawak na manila paper ni Laila at ipinako iyun sa malapad na katawan ng puno na kita ng lahat ng bata. Palakpakan ulit ang mga bata matapos maikabit ni Isagani ang manila paper.

"Mam, pag kailangan mo ng tulong marami naman diyan na matatawag.s Sige maiwan ko na po ulit kayo. Mga bata pagbutihin ha." si Isagani.

"Yes sir." sagot ng mga bata.

"Thank you." si Laila.

"Welcome." si Isagani.

"Oh class ano sasabihin nyo?"

"Thank you sir."

Ngumiti lang sa Isagani sa mga bata at umalis na ito. Hinintay muna ni Laila na makalayo si Isagani bago siya nagpatuloy.

"Okey.. oh dito na lahat ang atensyon. Pag aralan natin ang alpabetong pilipino at pati na ang tunog ng mga ito. Halimbawa A.. ang tunog nito ay a... a... sabay sabay nga.. "panimulang pagtuturo ni Laila.

Sinimulan ni Laila na ituro ang bawat titik sa mga bata at maging pamilyar ito sa kanila... sinundan niya ito ng mga tunog nito. Matiyaga niyang iniiisa isa ang mga bata kung ito at nakikinig at natututo. Napakabilis ng oras. Dalawang oras lamang ang nakalaan sa kanila sa umaga at dalawang oras makapananghali. Matapos ang kanyang pagtuturo sa hapon ay nilapitan siya ng isang lalaki.

"Pinapatawag po kayo mam ni Kumander Balag. Dun po sa bahay niya."

"Sige susunod na ko." sagot ni Laila sa lalaki.

"Okey mga bata bukas muli at pag aralan ang mga naituro ko sa inyo ngayong maghapon na ito. Magdasal muna tayo."

Habang nagdarasal ay hindi maiwasan ni Laila na magtanong sa sarili kung bakit siya pinatawag ng kumander. Matapos magdasal ay niligpit na niya ang gamit at tinulungan naman siya ng ilang bata na ihatid sa bahay niya ang mga gamit sa pagtuturo. Dumiretso na agad siya sa bahay ng kumander pagkalapag ng mga gamit.

"Pasok ka mam."

Nakita na siya agad ng kumander ng nakabungad na siya sa may pintuan. Hindi nalalayo ang itsura ng loob ng bahay nito sa loob ng bahay niya. Marami lamang na armas sa loob ng bahay nito. Iba't ibang klaseng baril ang naruon. Ang iba ay nakasabit sa dingding ang iba naman ay nakalapag lamang sa parang banggera.

"Umupo ka."bungad ni Kumander

"May nakapagsabi sa akin na mahusay ang panimulang ginagawa mong pagtuturo sa mga bata. May isa akong anak dun si Cesar."

"Ah anak nyo po pala si Cesar." sagot ni Laila

"Oo. Pag matigas ang ulo at hindi sumusunod o nakikinig, pagalitan mo. Kung kailangang paluin.. paluin mo."

"Naku hindi po ako nananakit ng bata."

"Hmm.. at mabuti naman at hindi mo itinuro ang bayang magiliw sa mga bata."

Nawala sa loob niyang ituro ang pambansang awit ng Pilipinas pero bakit parang pabor pa sa kumander ang hindi niya pagkakaturo dito.

"Kagaguhan... hindi pa din malaya ang pilipino.. hindi ko na pahahabain pero ayoko madinig na kakantahin ng mga bata yun. Mam, wag ka matakot sa kin. Kung may pinaglalaban man kami, hindi ka damay dun. Malaki magiging tulong mo sa amin. Humihingi ako ng dispensa sa pagkakadakip sayo pero poprotektahan ka namin wag ka mag alala. Ah, sinabihan ko na nga pala ang lahat na ikaw lang ang makakagamit ng palikurang kulay puti at maaari ka na din na duon maligo at may tubig ka na dun araw araw. Kung may kailangan ka, magsabi ka lang. Bawal lang ang cellphone. Sana ay nagkakaintindihan tayo mam."

"Opo kumander."

"Sige at magpahinga ka na.."

Patayo na si Laila ng nagsalita muli ang kumander.

"Ah siya nga pala mam, may bababa sa kabayanan sa susunod na araw, baka may ipapabili ka na kailangan mo para mailista na nila."

"Ah... iisipin ko muna po.sa pansarili ko sa tingin ko ay kumpleto naman ako sa gamit, pero sa mga bata, isipin ko po ang mga kulang."

"Sige sige."

Pakiramdam ni Laila ay mas lumuwag ang kalooban niya matapos ang pag uusap nila ng kumander. Mas nakaramdam siya ng seguridad na hindi siya maaano sa lugar na iyon. Sa tingin niya ay hangad lang talaga ng mga ito na may isang teacher na magtuturo sa mga bata upang hindi ito lumaking mga mangmang.

Malaking bagay din ang may sarili siyang kubeta at tubig na pampaligo upang hindi na siya maglakad ng malayo para makapaligo lang.

Pero nais pa din niyang pasyalan ang talon at batis na yun upang maranasan niya ang tubig na umaagos galing sa talon.

Naging ganun ang routine ng buhay ni Laila sa kabundukan. Isang linggong pare pareho ang ginagawa niya. Gising ng maaga, ligo, kape, magtuturo, kakain ng tanghalian, magpapahinga, magtuturo ulit, magpapahinga, kakain ng hapunan at matutulog.

"Magandang umaga mam. Si Ka Lota po ito."

"Pasok po Ka Lota."

"Nakapagkape na po ba kayo?"

"Ah ngayon pa lang. Tara magkape tayo Ka Lota."

"Tapos na po ako mam. Pinapasabi lang ni Kumander Balag na maaari kang magpahinga ngayong araw ng linggo. Pakiipon mo na lang yung madudumi mong damit at palalabhan ni kumander sa asawa niya."

"Ah ganun ba."

Gusto sana ni Laila na siya maglaba ng damit niya pero ang problema niya ay ang labahan at ang kuhanan ng tubig ay napakalayo.

"Sige salamat po pero ung underwear ko ako na lang. Ka lota may gagawin ba kayo ngayon?"

"Oo madami kong gagawin. Bakit po?"

"Magpapasama sana ko sa batis para maligo duon saka dun ko na din labhan mga underwear ko."

"Magpapaalam na muna ko kay Kumander Balag na kung iba ang pwedeng gumawa ng gawain ko para masamahan kita. Balikan kita mam." paalam ni Ka Lota

"Sige salamat Ka Lota."

Pagkaalis ni Ka Lota ay inayos na niya ang mga pinagbihisan niya at hiniwalay na niya ang mga panyo at underwear niya. Hinanda na din niya ang mga sabon na pampaligo at panlaba niya pati na ang kanyang tuwalya. Para siyang nakaramdam ng excitement, pakiramdam niya ay mag a outing siya. Makalipas ang  ilang minuto niyang paghihintay ay may kumatok na  sa kanyang pintuan. Dinampot agad ang mga underwear niyang labahin at gamit sa paliligo sabay bukas niya sa pintuan.

"Buti pinayagan po kayo Ka Lo..." natigil si Laila sa pagsasalita dahil hindi si Ka Lota ang nabungaran niya sa pintuan kundi si Isagani.

"Mam, hindi pinayagan ni Kumander si Ka Lota. May mga gawain sila nila Ka Ester na asawa ni Kumander at ng ilang kababaihan kaya ako na lang ang pinasama ni kumander. Tara na po mam." si Isagani.

Gusto pa sanang umurong ni Laila pero iisipin ni Isagani na wala siyang tiwala dito kaya lumakad na din siya ng hindi man lang sumagot kay Isagani.

"May day off ka din pala. Parang sa eskwelahan ka din pala pumapasok, yun nga lang linggo lang ang day off mo."

Hindi pa din kumikibo si Laila.

"Galing mo nga pala mam magturo. Lalo na yung warm up nyo yung may kembot kembot pa. hahaha."

Huminto sa paglalakad si Laila at tinapunan niya ng matalim na tingin si Isagani sabay irap dito.

"Ay sorry mam.w Wala akong ibang ibig sabihin dun. I mean natutuwa ako kasi ngayon lang namin nakita yung mga batang yun na ganun. Puro laro lang kasi alam ng mga yun. Tapos ginagaya kami puro baril barilan ang alam."

Tuloy tuloy lang si Laila sa paglalakad. Nauuna siya kay Isagani pero naririnig niya lahat ng mga sinasabi nito.

"Mam alam nyo po ba ang daan? Saka marami pong ahas dito kaya hindi ka sinamahan ni Ka Lota takot din sa ahas yun. Nagdahilan lang na may gagawin sila."

Sa narinig ay napahinto si Laila. Takot din siya sa ahas kahit gaano pa kaliit yun o kahit anung klaseng ahas pa yun.

"Mauna ka." matipid niyang salita.

"Hahaha. Binibiro lang kita. Matapang yun si Ka Lota. May pinapagawa sa kanila si kumander eh. Alalay ka lang mam sa mga puno ha, matarik ang mga daan."

Napansin ni Isagani na hindi palakibo sa kanya si Laila. Namamagitan ang katahimikan kapag hindi na siya nagsasalita. Huminto siya saglit at humarap kay Laila.

"Mam galit ka pa ba sa akin? Sorry na talaga, kung hindi ko ginawa yun ay tiyak namang hindi ka sasama sa akin ng maayos. Pero kita mo naman hindi kita inano o sinaktan, kaya sorry na ulit."

"Eh yung sikmuraan mo ko hindi ba masakit yun? Hindi ba pananakit yun?"

"Mam, nagwawala ka na nun. Kung nabangga tayo patay tayo lahat. Buti sana kung mamamatay, paano kung nabalian lang ng paa o kamay tapos wasak ang mukha."

"Sana nga namatay na lang ako nun."

"Wag naman mam. Masarap pang mabuhay. Kahit maraming problema masarap pa ding mabuhay. Hindi pa nga ako nagkakaasawa mamamatay agad?  Saka ikaw, sayang mag aasawa ka na din."

"Paano mo naman nalamang mag aasawa na ko?"

Muli na namang parang nabilaukan si Isagani. Hindi agad siya nakasagot. Buti na lang at nauuna sa kanya si Laila at hindi nakita ang ekspresyon ng mukha niya.

"Ahhh... nakita ko sa phone mo. Nakitsismis muna ko bago ko itapon yung phone mo. Galing kayo sa wedding coordinator. Saka gwapo ng boyfriend mo ha."

"Pakialamero ka. Sana itinago mo na lang yung phone ko imbes na itapon mo at ibalik mo sakin pag aalis na ko dito."

"Mukha namang mayaman ang boyfriend mo pabili ka na lang ulit... o eto na pala tayo."

Nanibago si Laila dahil walang batang naliligo ni isa. Parang paraiso ang tingin niya sa nakikita niya. Green na green ang paligid at mala kristal ang ang tubig na tinatamaan ng araw.

"O mam,maligo ka na. Solong solo mo pala ang resort. Linggo ngayon nalilibang mga bata sa paglalaro. Nasabik, buong linggo kasi sila nag aaral."

"Saan ka pupuwesto?"

"Dito lang ako. Wag ka mag alala mam, gaya ng sabi ko sayo dati hindi ako manyakis. Sige na hindi kita bobosohan. Maninigarilyo lang ako dito habang nagmamasid sa paligid. Baka may buwayang lumapit sayo."

"Hahhh? Naku bumalik na tayo ayoko ng maligo."

"Joke lang mam. Walang buwaya dito. hahaha."

Nilapitan ni Laila ang talon. Ibinaba nya muna sa batuhan ang mga dala niyang gamit. Bago siya lumusong ay lumuhod muna siya at itinawtaw niya ang kanyang mga kamay. Malamig ang tubig na bahagyang nagpakilig sa kanya. Napakalinaw ng tubig at kitang kita niya ang maliliit na bato sa ilalim nito. Lumusong siya dito at tinampisaw niya ang tubig. Nilapitan niya ang talon upang gayahin ang mga batang nakita niyang naliligo duon. Dahil galing sa bundok kaya malamig ang tubig. Unang isinahod ni Laila ang kamay sa tubig ng talon matapos ay lumapit pa siya para paliguan ang buong katawan. Tiningnan niya ang pinanggalingan ni Isagani pero wala siya duon. Naisip niyang lumayo muna ito para hindi siya maasiwa. Luminga linga pa siya sa paligid at nasiguro niyang siya lang ang tao duon. Pakiramdam niya ay nasa pelikula siya at isa siyang Diyosa ng kabundukan.

Sa di kalayuan, nanduon si Isagani na nakakubli sa mga malalaking bato duon at pinagmamasdan ang bawat kilos ni Laila. Gumapang ang init sa katawan ni Isagani ng makita ang basang katawan ni Laila. Lalo itong pumuti sa sinag ng araw. Kahit medyo malayo siya ay kita niya ang maganda nitong mata at matulis na ilong pati ang mapulang labi na angat sa kutis nitong maputi. Ang pagkakabasa ng damit nito ay naging dahilan upang bumakat ang katawan nito sa suot na puting t shirt. Naaninag niya ang malulusog nitong dibdib na nagpapitlag sa kanyang p*********i. Patuloy si Laila sa paliligo sa talon habang si Isagani ay nilulukuban ng matinding init ng katawan. Humanap ng mas magandang pwesto si Isagani na walang makakakita sa kanya kahit na may dumating man.

Pumunta sa gilid ng batis si Laila at nakita ni Isagani na kinuha nito ang sabon. Habang nagsasabon ay panay ang linga ni Laila sa paligid, naniniguro na walang nakatingin sa kanya habang sinasabon ang loob ng kanyang katawan. Pakiramdam ni Isagani ay siya ang humahaplos ng katawan ni Laila, siya ang nagsasabon sa loob ng katawan nito. Sumandal siya sa katapat ng bato na kumukubli sa kanya at binuksan ang butones ng suot niyang pantalon na kanina pa naninikip. Dinukot niya ang kanyang p*********i na kanina pa nagwawala. Hinawakan niya ito at hinimas ng dahan dahan.

Matapos sabunin ang buong katawan ay bumalik si Laila sa may talon upang banlawan ang katawang puno ng sabon. Bahagya pa nitong binuksan ang butones ng suot na maong shorts na hanggang hita upang pumasok ang tubig sa kanyang pang ibabang bahagi at malinisan din iyon. Naglumikot sa imahinasyon ni Isagani ang tanawing iyon. Mas napabilis ang kanyang paghimas sa kanyang p*********i. Nakakagat labi ito at napapapikit ng mariin. Isang sulyap pa kay Laila sa ganuong eksena ay binigyan ng isang mariing  sakal sa kanyang p*********i si Isagani. Dinukot niya ang kanyang panyo upang punasan ang mga dagtang tumilamsik sa kanyang kamay. Humihingal siya gayong kamay lang naman niya ang napagod.

Inayos niya ang kanyang sarili at dahan dahan siyang bumalik sa pwesto kung saan siya iniwan ni Laila. Natatanaw naman niya si Laila na papunta na din ito sa gilid ng batis.

"Mam matagal pa po ba kayo?" sigaw ni Isagani na pinapakita niyang nakatalikod siya kay Laila.

"Maglalaba lang ako sandali. Tapos na kong maligo." sagot ni Laila.

"Sige po mam. Tawagin nyo ko pag tapos na kayo." sigaw muli ni Isagani.

Matagal tagal na din simula ng may nakasiping si Isagani. Mga bayarang babae na dinala sa kuta nila. Hindi na nila alintana kung ilan na ang gumamit sa mga babaeng yun ang mahalaga ay mailabas ang naiipon nilang init. Subalit iba ang naramdaman niyang init kay Laila pero hindi niya pwedeng galawin ito.

"Tapos na ko." sigaw ni Laila.

"Tulungan na kita mam diyan sa dala mo." alok ni Isagani.

"Ay wag na. Magaan lang ito. Sarap maligo, parang isang kilong libag yata ang nawala sakin."

"Pag gusto mo ulit samahan kita ulit mam kapag hindi pwede si Ka Lota."

Hindi sumagot si Laila.

"Saan nga pala ko pwedeng magsampay ng mga nilabhan ko?" tanong na lang niya.

"May lugar dun sa gawi ng bahay nila ka Lota na nasisinagan direkta ng araw. Magpaturo ka kay Ka lota para matulungan ka niya at mabantayan yang mga sampay mo. Minsan kasi ang underwear dito nawawala, hindi mo naman masisita bawat isa alangan namang paghubuin mo lahat  para makita mo kung sino kumuha ng underwear, kaya yung iba sa loob nagsasampay ng underwear."

"Salamat." matipid na sagot ni Laila.

Ilang minuto pa ding namagitan ang katahimikan sa kanila habang sila ay naglalakad, at binasag ni Isagani yun.

"Matagal na kayo ng boyfriend mo?"

"Three years."

"Wow. Tagal na din yun kahit papano.Ilang taon ka na nga pala mam?"

"26."

"Isang taon lang pala tanda ko sayo."

"Magka edad kayo ng boyfriend ko."

"Ikaw na bahalang magpaliwanag sa kanya. Maiintindihan ka nun. Ang mahalaga, ibabalik ka namin sa kanya walang labis,walang kulang. Makakapaghintay naman yang kasal nyo."

Napasimangot si Laila sa narinig niyang katwiran ni Isagani.

Patuloy sila sa paglalakad ng hindi namalayan ni Laila ang batong natapakan niya at aksidenteng natapilok siya.

"Aray."

"Napano ka mam?" pagkabigla ni Isagani. Hindi niya nakita ang nangyari dahil nauuna siyang naglakad dito.

"Natapilok yata ako.. araay."

Napahawak si Laila sa balikat ni Isagani upang iwasan niyang matumba.

Bahagya namang nataranta si Isagani.

"Teka teka... umupo ka muna mam.. masakit talaga yan. Sabi ko sayo tingnan mo ung dinadaanan mo eh, ayun dun ka muna umupo."nakakita ng isang bato si Isagani at inalalayang ilapit dun ang iika ikang si Laila.

Halatang nasaktan si Laila dahil sa pagkakalukot ng mukha nito. Lumuhod si Isagani sa harap ni Laila upang hilutin ang paang natapilok. Iniabot naman ni Laila ang kanang paa niya at ipinatong yun ni Isagani sa kanyang hita.

Hinilot hilot ni Isagani ang talampakan ni Laila. Hindi niya maiwasang mapatingin sa makikinis nitong binti na wala ni pakirasong galos o peklat. Dahil sa nakikita at sa paghilot sa malambot at makinis na paa ni Laila ay naramdaman ni Isagani na nabubuhay na naman unti unti ang kanyang p*********i. Pinipilit niya itong pigilan dahil ilang saglit pa, ito ay bubukol sa fit niyang suot na pantalon.

"Ayan.. ayan mukhang medyo okey na ko." sabi ni Laila.

Sa pagkakasabi ni Laila na medyo okey na ang pakiramdam niya ay tumayo agad si Isagani upang hindi mahalata ni Laila ang unti unting pagkabuhay ng kanyang tagdan.

"Wag ka muna agad tumayo mam. Pakiramdaman mo muna kung kaya mo ng itapak yung paa mo. Malapit lapit na rin lang naman tayo."

Habang nakayuko si Laila sa kanyang paa ay sinamantalang ayusin ni Isagani ang kanyang p*********i na muntikan ng mabuhay.

"Ayan.. kaya ko na to.. tara na."

Inalalayang tumayo ni isagani si Laila at nagpatuloy sila sa paglalakad... sa pagkakataong yun ay medyo bumagal dahil kahit papano ay nararamdaman pa din ni Laila ang pagkakatapilok niya. Hanggang sa narating na nila ang kanilang kuta.

"Salamat ha." si Laila.

"Sa uulitin mag iingat ka na mam. Tara samahan na kita pumunta kila Ka Lota."

"Hindi wag na. Okey na ko, kaya ko na to."

"Sigurado ka mam."

"Yup."

Dahil sa pangyayaring yun ay medyo nawala ang galit niya kay Isagani. Naiisip tuloy niya si Rigor kapag mga ganuong may nangyayari sa kanya na si Rigor lagi ang tagasagip niya, gaya ng minsan siyang nasiraan ng zipper ng palda, si Rigor ang gumagawa ng paraan. Na trap siya sa elevator, pupuntahan pa din siya ni Rigor kahit nasaan pa siya. Napagkamalan siyang shoplifter, to the rescue si Rigor. Pero ngayon, alam niyang kahit ano gawin ni Rigor ay hindi siya nito maililigtas.. ni hindi nga nito alam kung nasaan siya at ano na nangyayari sa kanya.

Isang linggo pa lang siya sa kabundukan. Ilang buwan  pa siyang mamamalagi duon. Sa tingin niya ay napakatagal pa nuon. Iniisip na lang ni Laila na sana ay hindi nag alala sa kanya ang mga mahal niya sa buhay.