HEAVEN
“AMNESIA...”
Matinding katahimikan ang bumalot saming lahat ng maikwento ko ang naging paghaharap at paguusap namin ni Vayne.
“S-sigurado ka ba dyan ihja?” Naiiyak na tanong ni Mommy Vi.
“Opo...hindi n‘ya po ako maalala..” sagot ko.
Naramdaman ko naman ang pagyakap ni Ate at Mommy..muli akong napaiyak.
“Mom...hindi niya po ako maalala...”
“Sshhh...don’t say that...nothing happens for no reason. Everything will be okay.” umiiyak na sabi ni Mommy at pinipilit ngumiti.
Alam kong pinapalakas niya lang ang loob ko.
Lumapit naman sakin si Mommy Vi. “Ihja...I’m so-sorry...alam kong ilang taon tayong nangungulila kay Vayne...and i know it’s really hard.”
“What should we do now..?kung si Heaven hindi nakilala ni Vayne...possibleng tayo rin”
sabi ni ate.
“Kailangan nating malaman
