Kasalukuyan silang nasa isang kubo. Buong tapang na hinarap ni Daxon ang matalik na kaibigan. Dama niya pa ang sakit na gawa ng malakas nitong pagsuntok sa kanya—pero walag-wala ang sakit na ‘yon sa nararamdaman niyang pighati mula sa nandidiring titig ng kaibigan. Disgust and pure rage were in Peter’s eyes. Sa titig pa lang nito ay tila gusto na siya nitong patayin. It took them quite a long time to calm him down and to make him listen—and it’s all thanks to Althea.
Nakatayo ang dalaga sa gilid ng ama; hawak-hawak ang braso nito para pigilan ito kung sakaling sumugod na naman ulit kay Daxon. Bakas sa mukha nito ang labis na sakit at pagkabahala. Namumula ang mga mata nito dahil sa walang-tigil na pag-iyak. She looked so torn and scared.
“Kailan pa?” Peter broke the deafening silence. Ka
