Tàngina, gusto kong magmura. Ay nagmura na pala ako. Grabe ang kabog ng dibdib ko habang naglalakad kami papunta sa lobby ng hotel. Nasa unahan lang ang gwapong lalaki na nagpakilala bilang Sull. Likod pa lang niya ay gwapong-gwapo na talaga. Ang lapad din ng balikat, mukhang matibay na matibay at pwedeng-pwede kong kapitan mamaya. Napailing ako sa naiisip ko. Ako lang yata ang birhen na hòrny. Aba, sino bang hindi maho-hòrny kung ganito kagwapo ang nag-aya sa 'yo, 'di ba? Tapos ang bango pa at ang linis tingnan; pwedeng-pwede dilaan mula ulo hanggang paa.
Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil hindi ko napigilang mapangiti sa mga naiisip ko. Nililibang ko na lang ang sarili ko dahil ayokong pangunahan ng kaba dahil baka pumalpak pa ang gabing ito. This is my last shot. Kapag hindi pa nakay
