[Andrea's POV]
Napakahirap pagmasdan ang sarili kong pangalan na nakasulat sa lapida.
Anim na taong pinaniwala ko siyang patay na ako. At kanina habang pinagmamasdan ko siya buhat sa malayo na kumportableng nakaupo sa puntod na ito at nakikipagkwentuhan sa kung sino o anumang nakabaon sa lupang ito ay parang gusto ko siyang sugurin ng yakap.
Hanggang ngayon ang pagmamahal at respeto niya sa akin ay naroroon pa rin.
Hindi ko maitatanggi na lumipas man ang maraming taon ay mas lalo ko siyang minahal ngayon.
Dylan Monteclaro is such a keeper and until now he kept his promised to me and I really admire this guy.
Buong akala ko ay tuluyan na siyang umalis buhat ng makatanggap ng tawag sa kaniyang cellphone mula kung kanino man. Ngunit ng ibaling ko ang tingin sa sasakyan nito ay lak
