SAKURANA
MY eyelids suddenly twitched when I heard some voices around my room. Parang boses nina Lucian at Shark. Not just that, nararamdaman ko ang kanilang mga pag-galaw sa malambot kong kutson. Hindi ko muna minulat ang mga mata ko dahil inaantok pa ako and besides, I still feel sick.
I thought mararamdaman ko ulit ang pagkahilo pero habang pinaparamdaman ko ang aking katawan, I don’t feel dizzy at all. I felt like I slept in long straight hours. “Na saan kaya si Finn, Bro? Until now he hasn’t arrived yet. It’s been 3 hours.” Lucian’s voice.
“Baka hindi na s’ya pupunta rito. Let him be.” Unti-unti ko na’ng minulat ang mga mata ko.
When I opened my eyes, I suddenly remembered something.
Naka-tihaya pala ako at kisame ang unang bumungad sa aking paningin. “She’s awake.” Kasunod ko
