Chapter 46
Tahimik syang nag lalakad papunta sa hapag kainan. Sa bawat pag hakbang ng kanyang paa palapit doon,nabubuhay ang kaba at nerbyos sa kanyang dibdib.
Nang tuluyan na syang maka punta sa hapagkainan, malaya nyang pinag mamasdan ang kanyang mga magulang na tahimik na kumakain ng kanilang pananghalian.
“Oh, nandyan kana pala anak.” Puna ng kanyang Mama ng mapansin sya nito. Binalingan nya ng tingin ang kanyang Papa na kumakain at binalik nya kaagad ang kanyang atensyon sa kinakain. “Saluhan mo kami ng iyong Papa kumain. Nag luto ako ng paborito mong dinuguan at ginataang kalabasa” masayang pang aaya sakanya ng kanyang Mama.
Sasabihin nya kaya?
O wag na lang?
Bahala na.
Nag pakawala lamang sya ng malalim na buntong-hiningga bago nag salita ulit.
“Mama. Papa” tawag nya sa kan
