WHEN Serenity opened her eyes, ang pamilyar na kisame ng kwarto niya ang sumalubong sa kaniya. Natakpan niya ang mata dahil nasilaw siya sa liwanag na nagmumula sa bintana ng kwarto. Nang makapag-adjust ang mata niya saka niya tinanggal ang kamay na nakatakip rito. Bumangon siya at kaagad na nasapo niya ang tapat ng kaniyang puso. Pakiramdam niya ay may nawala sa kaniya. Kumunot ang nuo niya nang mapansin niyang hindi niya marinig ang mga ibon na humuhuni tuwing umaga sa kagubatan.
'Seren, we already lost our sharp hearing. Ibig sabihin ay normal na lahat sa atin na parang normal na tao na lang tayo.'
Natigilan si Serenity. That moment, she remembered what happened. She sighed, I'm so sorry, Amira.
'It's okay, Seren. We have to face the consequence of what we did. We saved our mate. I d
