Days passed so fast. Hindi ko napansin na isang linggo na pala ang nakakalipas simula noong mag-umpisa ako bilang personal assistant ng Student Council President. My daily routine was to cook and bring breakfast for him. Pagdating naman ng tanghali ay isinasabay ko na rin ang pagluluto ng pagkain niya sa dinadala ko sa mga taga-Bronze. Sa kabutihang palad naman ay wala pang nakakapansin o nakakaalam na isa akong dakilang alalay ng presidente nila.
“Wait, little lioness… I have something for you.” A deep baritone voice stopped me from doing my thing. Palabas na sana ako ako ng opisina nang tawagin niya ako. Tapos na akong paglingkuran siya para sa umagang ito, babalik na lang ako mamayang tanghali para naman dalhin ang pananghalian niya.
Nag-aatubili pa ako kung mananatili ba
