Chapter 72
VANNESA'S POV
Napa tigil na lamang ako sa pag lalakad na labis ko naman kina-bigla na dumaan sa harapan ko ang isang katulong na napa-takip sa kanyang mukha at umiiyak.
Namilog na lamang ang mata ko at hindi lubusang akalain na makita na ganun na lang ang iyak nitong humahagolhol pa, na para bang napaka bigat ng pinag dadaanan nito.
"Sandali lan——-" pag tawag ko sa katulong na akmang lalapitan na lamang na kaagad, na hindi ko na nahabol pa dahil binilisan nito ang kanyang pag takbo at nag mamadali na.
Sinundan ko na lamang ng tingin ang katulong na kusang mawala sa paningin ko na pinag tataka ko naman kong bakit siya umiiyak ng ganun at ano na lang ang dahilan niya.
Hindi ko mapigilan ang mag-alala at mag taka sa nangyari kasabay na lamang ang malalim kong pag buntong-hini
