Mahal kita Chance Alvarez

Chapter 3

"Samahan mo ang Alvarez sa pag papamigay ng books and bags sa public sa school later. They will fetch you later here."

"P-Po?"

"Kailangan ko pa bang ulitin?" mabilis akong yumuko at umiling. "You may leave now."

Public school...

Wag naman sana...

Nag lakad ako papunta sa office table ako at sinumulan gawin ang trabaho ko. Inisa isa ko ang email na na rereceive ko, kailangan ko tong gawin dahil baka may importante dito. Inayos ko na din ang schedule nito at prinint.

Inipit ko 'yon sa isang envelop at sinimulan na gawin ang resignation letter ko. Chase is right, kesa naman mahirapan ako. Kailangan ko na din umiwas.  Ayaw ni Chase na nahihirapan ako at ayokong nagagalit ang anak ko dahil sa katangahan ko. Nang matapos kong gawin 'yon at tinabi ko sa loob ng cabinet. By next week ipapasa ko na to after ko makuha ag sweldo ko. Masasabi ko maganda ang naging trabaho ko dito, maayos at wala kang masasabi. Pero mahihirapan ako kung patuloy parin akong nandito, malapit sa lalakeng 'yon.

"Arisy." napatingin ako sa tumawag sakin at ngumiti ako.

"Kyla.."

Malungkot itong nakatingin sakin at ngumiti akong pilit. Huminga lang sya ng malalim at hinila akong papasok sa opisina. "Kukunin ko na sya Saimon."

"Okay." 

Kinuha ko ang bag ko at hinila nya ako papasok sa private elevator. Kinuha ko ang cellphone ko at mabilis na tinignan kung may text o tawag ba. 

"May tinatago ka ba sakin?" mabilis akong kinabahan sa tanong n'ya.

"W-Wala." umiwas ako ng tingin.

"Yung kwintas na niregalo ko sayo noon? Asan?"

Nasa anak ko... 

"N-Nasa bahay." umiling ito sakin at para bang na dismaya. "Galit ka ba? Susuotin ko bukas kung gusto mo?" sagot ko sa kanya.

"N-No. Nag tatampo lang ako dahil hindi mo ko magawang pag katiwalaan."

"A-Ano ba sinasabi mo?" mabilis lang itong umiling sakin at lumabas na kami ng elevator.

Nauna itong lumabas at sumunod lang ako sa kanya hanggang sa labas. May humintong kotse sa harapan namin at pinag buksan ako nitong pintuan. Nagulat ako ng makita ko si Chance doon. Tumingin ako kay Kyla at tinanguan lang ako. Wala na kong nagawa kundi sumakay doon at sumakay naman ito sa harapan. 

"Balita ko inaya ka daw ng dinner ni Craige?"

"Y-Yeah."  sagot ko agad kay Kyla.

"Then how is it?"

"M-Maayos naman. N-Nag usap lang kami some business." huminga ako ng malalim at bahagyang lumayo kay Chance.

"Wala akong sakit na nakakahawa." nahiya ako dahil don.

Tumingin ako sa salamin at hindi ko maiwasan kabahan sa pupuntahan namin. Public school? Elementary or highschool? Pamilyar ang lugar na tinatahak nila. Kung mapupunta sya sa school ng anak nya ay agad syang makikilala ng mga bata don. Kilala sya ng mga ito kahit hindi sya madalas don. Lagi syang binabati at pinupuri na maganda sya.

Huminto ang sasakyan sa harapan ng elementary school. Sobrang lakas ng t***k ng puso n'ya. "P-Pwede bang umuwi  nalang ako?" she asked.

"Why?" malamig na tanong ni Kyla. 

"M-Masama pakiramdam ko." kinakabahan na sabi nya.

"Pwede ka mag pahinga sa loob. Wala ka naman gagawin, papanoorin mo lang ang mga bata." malamig na sabi sakin ni Chance.

Tinignan nya ang gate ng elementary school at dahan dahan bumaba ng kotse. Sumunod ang mga ito sa pag baba. Hinila ako ni Kyla papasok sa loob ng gate at napapikit nalang sya. Pilit nyang tinatago ang muka n'ya gamit ang bag na dala nya.

"Mommy ganda ni Chase!"

Napahinto kami dahil don. Tumingin sya sa tumawag sa kanya, ayon ang batang laging kumukulit sa anak nya. Mabilis itong lumapit sa kanya. "Namiss kita!" hindi nya alam kung ano gagawin n'ya. Punong puno ng kaba ang didbib nya. Inikot nya ang kanyang mata. "Chase nandito mommy ganda mo!"

Nanlamig ang pakiramdam ko at tumingin kay Kyla na umiiling. Tumingin din ako kay Chance na seryosong nakatingin sakin. "M-Mommy."

"C-Chase..."

Tumulo na ang luha ko dahil sa kaba at takot.

Mabilis itong lumapit sakin at hinawakan ang kamay ko. "DAMN IT!" 

"Now, tell me. Anak ko ba sya?" malamig na tanong sakin ni Chance. Yumuko lang ako para itago ang muka ko. "Bakit hindi mo sakin sinabi? Bakit ka umalis ng buntis ka?" 

"D-Dahil masaya ka na sa kanya." nahihirapan na sagot ko. "A-Ayokong putulin ang sayang nakikita ko pag kasama mo s'ya."

"Stop explaining mommy! Let's go home!"

Nanginginig ang buong katawan ko sa sakit at takot. "Chase! I'm your father! You should respect me!"

"I DONT HAVE FATHER!" 

"Chase..." gumagaral gal kong tawag.

"Hindi ko hiniling makita ka o makasama ka! Ayoko sa kanya, Mommy! Umalis lanag ulit tayo! Lumayo nalang ulit tayo! Wag ka ng umiyak!"

"Kasalanan n'ya kung bakit hindi kita nakasama! Sya dapat sisihin mo wag ako!"

Tumingin ako kay Chance kahit basang basa ang luha ko. Paano n'ya nasasabi 'yon? Pinili ko lang naman kung ano ang maaring mag papasaya sa kanya ah? Bakit ako pa may kasalanan?

"Wala akong pakielam!"

"May pakielam ako, Chase." mahinahon na sabi ni Chance dito. "Anak kita at sasama ka sakin kahit anong mang yare."

"H-hindi." mabilis na sagot ko. "A-Akin si Chase."

"Sa tingin mo ba may laban ka sakin? Wala kang connection tulad ko. Kaya mabilis ko lang makukuha ang anak ko."

Bigla nag dilim ang paningin ko dahil sa narinig ko at naramdaman ko nalang ang sarili ko sa isang malamig na semento.

~

Chance's POV

"Chance, hindi ata tamang kunin natin si Chase sa kanya."

Mabilis akong umiling sa sinabi ni Kyla. "Hindi ako papayag na hindi ko makasama ang anak ko. At kasalanan n'ya kung bakit hindi  ko nakasama si Chase."

"At akala mo ba mapapatawad ka ng anak mo pag nilayo mo sya sa mommy nya?" napatingin ako kay Mama habang kasama si Daddy. "Si Ayana, kahit anong gawin ko sa kanya mas pipiliin nya kong makamasa. Mas pipiliin nya kong maging masaya kesa sa kasiyahan nya."

"Mama..."

"Sa tingin mo ba hindi inisip ni Arisy na ibigay nalang sa'yo ang anak nya para mas maganda maging buhay nito?"

Hindi ko maiwasan mapatingin sa anak ko na nakayakap sa mommy nya na para bang mawawala.  "Hindi mo alam ang pakiramdam na mawalan ang anak. Baka hindi kayanin ni Arisy ang gagawin mo."

"Your mama is right." napabuntong hininga nalang ako. "Kailangan mo pang makausap si Fhiona tungkol dito." dugtong pa nito.

"Daddy, hindi ko alam ang gagawin ko."

Ngayon lang pumasok sa isipan ko si Fhiona dahil sa kakaisip ko kay Arisy at kay Chase. Dahan dahan akong lumapit dito at hinawakan ang kamay ng anak ko. Kamukang kamuka ko talaga sya. Kaya malabong hindi ko sya maging anak, bawat lakad, titig, ngiti, ngisi. Kuhang kuha n'ya sakin.

"M-Mommy.."

"Anak..."

"My father is jerk, bastard and useless."

Hindi nya maiwasan masaktan. Ako pala ang tinutukoy nito. Ganito ba ang tingin nya sakin? Pero bakit di nya ko pag bigyan ng pag kakataon para patunayan ang sarili ko?

Biglang inagaw nito ang kamay nya at kaya napatingin ako sa kanya. Malamig nya lang akong tinitigan. Kabata bata alam mag tago ng emosyon at magalit. Napailing nalang ako. 

"Ano sakit ng mommy ko?" normal na tanong nya sakin.

"She's fine. Kailangan lang mag pahinga." tango ang ang naisagot nito sa sakin. 

 "D-Dahil masaya ka na sa kanya...-Ayokong putulin ang sayang nakikita ko pag kasama mo s'ya."  

"Arisy..."

Mahinang sambit ko sa pangalan nito. Bakit? Hindi ko parin maintindihan? Bakit napakababaw ng dahilan mo para iwan ako?

"My mom, she's my wonder woman." napatingin ako sa anak ko. "I always get what i want. She always crying, she always smiling even she's in pain. She always sweet, kahit kitang kita naman sa mata nya na nasasaktan s'ya.She always pretending that she's okay even she's not. I dont want to see her like this."

"B-Bakit mo sakin sinasabi 'to?" i asked.

"I want her to be happy, reall happy." umiwas ito sakin ng tingin at napangiti nalang ako. "You're getting married and it's annoying. Don't tell mom about this. When she saw those magazine about you and Fhiona, she was running at Cr and crying." lumungkot ang muka nito dahil sa sinasabi nya.

 "Sa gabi nag sasalita sya at lagi nyang sinasabi nya. 'He's happy now, he don't need me anymore.' Hindi ko minsan maintindihan. Tinutulak nya ko mapunta sa'yo kasi mas gaganda ang buhay ko pero ayoko naman syang iwan. Ayokong iwan ang babaeng mahal ko at nag iisang reyna ng buhay ko." ngumiti ito sakin at nagulat ako ng bigla itong tumayo. "Wag mo kong kunin sa kanya. Kasi pag kinuha mo ko? Hinding hindi kita mapapatawad, hinding hindi mo ko makakausap o ano man. Gagawin ko ang lahat para lang magalit ka sakin hanggang isoli mo ko sa kanya." seryosong sabi nito sakin.

"But i want to be with you." ngumisi ito.

"Then court my mom. Hiwalayan mo si Fhiona." Nagulat sya sa sinabi nito. "Mali, wag pala. Gumawa ka ng paraan, mas piliin mo ang mag papasaya sa'yo." 

Hind ko maiwasan mapangiti habang naririnig ang mga salitang 'yon. Mabilis syang tumalikod dito at lumabas ng kwarto. Bumungad agad sakin sila mama kasama sila Daddy at Kyla. Hindi ko maiwasan ngumiti at maging masaya.

"W-What's wrong?"

"Pano mo malalaman kung sino mas matimbang sa dalawa?" i asked.

"Pag kasama mo ang isa? mas sumasaya ka at nawawala sa isip mo ang isa. Tapos parang oras oras gusto mo syang kasama, mahalin, mayakap at maangkin."sagot ni daddy sakin. "Pag nakasama mo naman ang isa? Pero ang nasa isip mo ay yung isa, ayon lang." mabilis akong tumango.

"It's not late. My wedding is off." nanlaki ang mata ng mga ito at natawa lang ako.

"Seriously?"

"I want to be with them and give Chase a complete family. Damn! I'm so happy right now." mabilis kong nilabas ang cellphone ko at tinawagan ko lahat ng kinontak ko about sa kasal. una kong tinawagan si Fhiona para sabihin i cancel na pero hindi ko na ito hinintay pa makapag salita. Sunod naman ay wedding coordinator at iba pa.

Pumasok ako sa kwarto ko na nakangiti habang nasa isip ko ang nakangiting muka ng anak ko.

"He really really loves her mom." 

~