Chapter 32
"Anne, wala na ba talagang makakapigil sa'yo?" Ate Alex asked.
Itinigil ko muna ang pag-aayos ng mga gamit namin at tumingin sa kanya na naka-upo sa sofa.
I smiled at her. "Wala na ate. Sorry po pero, hindi ko na talaga kaya. Two years of fighting for him- for us, pero may mahal siyang iba ate. Ang tanga ko nga hindi ko manlang napansin." Tear escaped from my left eye. "Sayang lang lahat ng sakripisyo ko. Tutal wala na siyang panghahawakan sa 'kin dahil patay na sila papa at mama."
"Hindi ba niya pinanghahawakan si Zharn?" I looked at her. "I mean… hindi sa pinagtatanggol ko siya. Pero, think of Zharn."
Napaupo nalang ako sa kama at hinayaan ang mga luha ko.
"Ate Alex, it will also be useless even if we stay." I sobbed. "Hindi rin magiging masaya ang pami
