Chapter Twenty Six
Kinabukasan ay hindi ako pumasok. Mugto ang dalawa kong mata at bukod pa doon, mukhang may lagnat ako.
Nagbigay na din ako ng pera kay Tita para sa kuryente at tubig na babayaran namin ngayong buwan.
Ang sakit ng ulo ko pero mas masakit ang puso ko.
"Ate, kumain ka na." Napahinto ako sa pag-iisip ng pumasok si Gina sa kwarto ko at may dalang pagkain na nakalagay sa tray.
Kagaya ko, napansin ko kaagad na mugto din ang kaniyang mga mata.
Tinanong ko nga pala siya kagabi kung sino ang professor na tinutukoy niya. Sinabi niya lang na ayaw na daw niyang maalala pa ang pangalan nito dahil kinakalimutan na daw niya 'to.
"Mahal mo talaga 'yung professor mo, noh?" Tanong ko at ngumiti. Ayokong masaktan siya dahil sa sinabi ko pero alam ko naman na iyon ang totoo.
N
