"SALAMAT sa Diyos at tumawag ka, anak. Ilang araw ko ring hinintay na tumawag ka. Kumusta ka naman? Nga pala, pagpasensyahan mo na ang ginawa namin ng papa mo. Pinagsisisihan namin iyon. Hindi naman namin alam na ganoon ang magiging reaksyon mo. Ayusin na agad natin ito, anak. Miss na miss ka na namin. Oo nga pala, nandito na ang Ate Karina mo. Gusto ka na niyang makita..."
Marahas na nagpakawala ng hangin sa bibig si Kara saka ibinaba ang back pack sa sofa kapagkuwan ay umupo sa tabi nito. Nagbilang muna siya ng ilang segundo bago ibinuka ang bibig para masagot ang mama niya.
"Ayos lang naman po ako, mama. Hindi niyo po kailangang mag-alala sa akin dahil nasa maayos na kalagayan po ako ngayon. Bumalik po ako sa unit ko. At hindi niyo na po kailangang humingi ng sorry sa akin. Ayos na po
