"SERENA?" I heard Sorcha's voice slowly sipping through the thick fog wrapping around my consciousness as I stared vacantly somewhere down my plate. Isang ulit ko pa siyang narinig na tinatawag ang pangalan ko at doon lang ako dahan-dahang nag-angat ng mata. "Hm?" Isang mahabang buntong hininga ang pinakawalan niya kasunod niyon ay ang pagbaba niya ng kutsara nang may ismid pang kasama. "I'm sorry." I smiled at her apologetically, a little bit guilty that I wasn't paying attention to whatever she has been saying. This is our first time meeting outside work since I visited their ranch weeks ago and yet I'm acting as if I wasn't here at all. "Alam mo, kanina mo pa pinaglalaruan iyang pagkain mo," komento niya. "Are you sure you're okay?" she asked worriedly when she's supposed to be offe