Chapter 22

2141 Words

Sarah Sa loob ng apat na araw ay wala akong maayos na pahinga at tulog. Buong araw na lumilipas ay tulala lamang ako habang nakatitig sa kawalan. Kung hindi lang ako nawalan ng malay ay hindi ko pa maisip na matulog. Dahil kahit gustuhin kong matulog at magpahinga ay hindi magawa ng diwa ko. Gising na gising ang diwa ko at patuloy na naglalakbay sa mga masasayang alaala ni Mama. Idagdag pa ang kawalan ng presinsiya ng aking asawa na bumabagabag rin sa kalooban ko. Hindi ko alam kung ilang oras o ilang araw akong tulog ngunit pag gising ko ay kinausap na ako ni Jane para sa paglilibing kay Mama. Hindi ko magawang magsalita, wala ni isang tinig na lumalabas sa bibig ko ngunit ramdam ko ang patuloy na pag daloy ng aking mga luha. Kahit na hindi ko maintindihan ang mga sinasabi ni Jane

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD