Makalipas ng dalawangpong minuto. Naramdaman kong huminto na ang sasakyan.
Buong byahe akong nagpanggap na tulog dahil kahit ano'ng gawin ko ay hindi ako makatulog.
Hindi ko mapigilan ang sariling isipin ang mga nangyari sa akin noon. Ang bawat pananakit niya sa akin at pang-iinsulto.
Tapos ngayon bigla na lang siyang magbibigay ng regalo na para bang wala pang nangyari.
Na para bang mawawala ang lahat ng mga nagawa niyang kasalanan sa akin.
Hindi niya ako masusuhulan ng materyal na mga bagay dahil sinanay niya ako sa wala.
Nasanay na akong walang-wala, dahil totoo namang wala siyang tinira at binibigay sa akin. Kahit ang dignidad ko ay halos inubos na rin niya.
Sa tingin ko ay nakauwi na kami ngayon sa bahay. Dahan-dahan na ang pagpapatakbo niya, kaya kusa ko nang binukas na
