CHAPTER 40
Anicah Travis’ POV
LUMIPAS ang isang oras at kalahati, naka-higa lang ako dito sa loob ng k’warto habang nag-iisip ng kung ano ano.
Hindi ko pa rin makakalimutan ang nakaka-demonyong ngiti na binigay sa ‘kin ng Celeina. Naka-titig lang ako sa kisame at nag-iisip kung ano ang dapat gawin.
Magpapakamatay siya? Sana tinuloy niya na lang. Niyukom ko na lang ang mga kamao ko dahil na-pepeste ako sa ngisi niya kanina, na-iiyak ako sa inis at sama ng loob. Pero walang mangyayari pag iiyak lang ako sa isang tabi.
Alam kong sobrang hina ko, inaamin ko ‘yan. Pero pangako ko sa sarili ko na pag ako pi-neste niya, baka sasapian ako ng pagiging Melendice pag nagkataon.
Nasa ugali ko na... pag-katapos ilabas ang sama ng loob sa pamamagitan ng pag-iyak, laban ulit. Iyan ang turo sa ‘kin
