"R-realyn?" Naibulalas ni Nash na hindi makapaniwala. Kahit kailan ay hindi naalis sa kanyang memorya ang mukhang nasa harapan niya ngayon. Nine years pa man ang lumipas ay tandang-tanda pa rin niya ang mukha ng babaeng ito. Ang mukha ng batang antagal niyang inantay dahil sa isang pangako.
Nakita niya itong pagala-gala na naman sa bakuran nila. Buti at wala ang kanyang ama.
"N-nash Roxas, sabi ko na nga ba at ikaw 'yan! B-buhay ka?!" takang-taka na anang ng dalaga sa kanya.
Imbes na sumagot ay hinawakan niya ang isang braso ni Realyn at tarantang iginiya sa malayong parte ng bahay, kung saan alam niyang hindi sila makikita ng kanyang Tatay.
Sa likod ng malaking puno niya isinandal ang nagsunud-sunurang si Realyn. Nakatingin lamang sa kanya ang dalaga habang palinga-linga siya. Manghan
