Seven Months Ago
I ROAMED MY EYES AROUND THE WHOLE PLACE AND FLASHED A SWEET SMILE. Pagkalabas pa lang namin ng asawa ko sa Charles de Gaulle Airport ay agad na bumungad sa amin ang napakaganda at napakalinis na lugar.
Ang simoy ng hangin ay magaan din sa pakiramdam. Napakalayo nito sa Pilipinas, well, obviously because we are not in the Philippines. It’s already twelve noon and we haven’t eaten our lunch just yet. I’m already hungry, and I know for a fact that my wife is hungry, too. Especially she’s pregnant. Hindi lang kasi siya ang kumakain ngayon, maging ang baby namin na nasa tiyan pa niya.
“Saan tayo?” tanong sa akin ni Precy, bahagya akong napanguso kasi nabakas ko sa boses niya na pagod siya, at medyo kinakabahan sa hindi ko malamang dahilan.
Who wouldn’t get tired on a fourte
