Malungkot na naupo ako sa kama nang umalis nga si Vulcan at sundin ang gusto ko. Akala ko pa naman ay susuyuin niya ako nang susuyuin kahit alam niyang galit ako sa kanya. Pero hindi, iniwan niya ako at sinunod ang gusto ko.
Nakakaiyak! Parang gusto ko siyang habulin at patawarin na lang. Ibaba ko ang pride ko para maging maayos kami. Sabi niya ipapaliwanag niya ang nakita ko. Handa na akong makinig ngayon dahil medyo kumalma na ang gigil na narito sa aking dibdib. Ngunit paano pa mangyayari iyon kung umalis nga siya at hindi na ako sinuyong muli.
Malungkot na nagbihis ako at nagpasyang kumain ng mag-isa nang i-deliver ang aming dinner para sa huling gabi na pananatili namin dito sa Batangas. Dapat uuwi na kami kaninang hapon ngunit gustong mag-extend ng ibang kaibigan niya hanggang buka
