"Rude," rinig kong sabi ni Madam Mathilda. I already excused my rudeness, but she still pointed it out.
"I'll excuse myself as well," ani Vallen. "Ivan," tawag niya kay Ivan na nasa likuran lang.
Kaagad na lumapit si Ivan at tinulak ang wheelchair ni Vallen. I just stood there, watching them.
"Garrett!"
"Lola, let's have proper dinner some other time," sabi niya. He held my hand at ngumiti sa akin. "Let's go," aniya. Nagpatianod na lamang ako.
Sabi ko ay mag-iiisip-isip ako dahil kung hindi, baka kung anong negative thoughts ang pumasok sa isip ng dahil lamang sa usapan nila kanina.
Nakaalis na kami sa dining hall at nasa hallway naman. I stopped walking. Takang tumingin sa akin si Vallen. "I'll... I'll unwind outside—"
"Ivan, leave," utos ni Vallen. Hindi niya pinatapos ang sasabi
