"Andrea, mag-usap tayo." Hinarang ako ni Tisoy nang bumaba ako kinabukasan.
Nanlaki ang mga mata ko at tumingin sa paligid kung may nakakakita ba sa amin. And then I turned back to him when I was sure that we were alone in the living room.
Hinila niya ako paalis doon at paakyat sa kuwarto niya. My eyes went wide. "Tisoy—"
"Bakit umalis ka na lang bigla? Hinanap kita!"
Nasa loob kami ng dati niyang kuwarto sa bahay. Sandali ko pang pinasadahan iyon ng tingin. Mula noong nawala siya ay hindi pa ako nakakapasok uli dito. Because I knew it would hurt me. I would remember him. I would remember what happened.
"Nag-alala ako! Akala ko kung ano nang nangyaring masama sa 'yo."
I looked at him. He really looked so worried. I looked down. Kasabay ng muling pagpatak na naman ng mga luha ko.
"An
