Kalungkutan ang namamayani sa buong paligid habang nagbibigay ng mensahe si Mama kay Daddy, ito ang huling araw ni Daddy na makasama namin siya, tahimik na pag-iyak ang nakikita ko sa tuwing ibabaling ko ang paningin ko sa mga taong naroon, hindi ko mapigilang pumatak ang mga luha ko, habang sinariwa ni Mama kung paano sila unang nagkakila at kung paano naging mabuting asawa si Daddy sa kabila ng mayroon siyang ibang pamilya, dapat sana nasa ibang bansa kami ni Patrick upang maghoneymoon, pero narito kaming dalawa sa para ihatid si Daddy sa huling hantungan, ang sakit ng pagkawala niya na parang kahit anong gawin ko, hindi mawala ang sakit, lalo na kapag naalala ko siya. Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong hinimatay habang pinagmamasdan siya sa loob ng kabaog niya.
"Daddy..." halo
