Nandito na naman ako.
Kailan kaya ako kukunin ni Bestfriend? Sana paggising ko katabi ko na Siya. Sana ganun lang kadaling tanggapin na mawawala na talaga ako sa mundong ito.
Pero mukhang kailangan ko munang pagdaanan ang hirap sa sakit na 'to. Hindi kasi lahat ng bagay madali diba? Siguro ako kailangan ko munang pagdaanan ang paghihirap sa sakit ko.
At mukhang alam na ni Melo ang sakit ko.
Nasa tabi ko lang siya at mahimbing na natutulog. Nakahawak ang kamay niya sa kamay ko.
Siguro simula ng makita niya ako sa kwarto sa bahay ni Al di na siya tumigil kakabantay sakin.
Nagising ko ata siya. Minulat niya ang mata niya.
"Love,"
"Sorry Melo. Naglihim ako sa inyo. Tungkol sa--" sasabihin ko na sana ang lahat pero pinigilan niya ako.
"Shh." Ngumiti siya. "Ako dapat ang humingi ng sorr
