Patuloy siyang inalo ni Mara kahit pa hindi siya matahan. Nagtawag ang Doctora na nanatili sa kaniyang silid—habang naaawa at nasasaktan rin nakatingin sa kaniyang kalagayan—ng makakatulong. Halos nagwawala na siya kaya kailangan siyang pakalmahin ng mga ito.
"Tingnan mo, Stefan." mariing sambit ni Mara. "Tingnan mo ang ginawa mo sa kaibigan ko. Ginawa mo ito sa kaniya."
Sa muling pagmulat ng mga mata ni Elise ay naroon na si Stefan.
Nagsimula itong lumuhod nang magtagpo ang mga mata nila. Bigong bigo ang ayos nito at namumula ang mga mata sa pag-iyak.
"I'm sorry... I'm so sorry... I'm so sorry, Elise..." punong puno ito ng pagsisisi habang nanatiling nakaluhod sa sahig ng kuwarto niya dito sa ospital.
Tumulo man ang luha ni Elise sa kaniyang pisngi ay wala na siyang maramdaman haba
