Vaniella's POV
“Wait! Tigil, Hakan!” Mariing saway ko kay Hakan na sinibasib ng halik ang leeg ko at sinapo ang magkabilang dibdib ko.
“I miss you, Maria Vaniella. Uwi na tayo,” namamaos ang boses na sabi ni Hakan habang tila nahihirapan na siyang kontrolin ang init na kaniyang nadarama. Sinibasib pa muli niya ng halik ang leeg ko bago gigil na nilamas ang dibdib ko. Agad ko naman siyang tinulak at inis na lumingon-lingon sa paligid.
“Ano ba, Hakan? Mamaya may makakita sa atin dito. Nakakahiya.” Pabulong na inis na sabi ko sa kaniya at muling lumingon sa paligid.
Mamaya may nakakita sa amin na isa sa mga kaibigan ko ay nakakahiya. Ano na lang ang iisipin nila sa akin? Baka isipin pa ng makakakita na rito na kami dinatnan ng kalibugan at balak pang gumawa ng live show. O kaya ay may m
