Hakan's POV
Kita ko na hindi mapakali sa pagkakatayo si Maria Vaniella habang tinatanaw niya ang kaniyang mga kaibigan na lumiliit na sa kaniyang paningin. Parang maiiyak pa siya habang nakatanaw sa mga kaibigan niya na walang nagawa kundi iwan siya nang marinig ang sinabi ko.
Kilig na kilig nga ang mga kaibigan niya para sa aming dalawa. Hindi nila mapigil ang mga sarili nila na tudyuhin ang kanilang kaibigan habang malawak ang ngiti nila sa kanilang mga labi. Itong si Maria Vaniella lang ang sambakol ang mukha dahil siguro may lakad sila pero maiiwan siya dahil sinabi ko na sabay kaming umuwi.
Ako naman ay palihim na ngumingisi habang sinesenyasan ko ang grupo ni Levi ng dapat nilang gawin.
Agad na sumaludo sa akin si Levi at humarap sa mga kasama niya at sinabi ang gusto kong mang
