Chapter 48
Humikab siya pero agad na napatigil nang biglang may maaninag siyang bulto sa sofa, nakaupo sa gitna ng dilim. Wala siyang ilaw maliban sa lampshade na gamit niya kaya halos hindi niya makita ang mukha ng tao. Tao ba o multo?
Papa? Is that you?
“Sa ngalan ng Diyos, lumayas ka!” ipinagkrus niya ang mga daliri habang itinataboy ang anino ng engkanto kahit na baka mamaya lang ay kumaripas na siya ng takbo.
“Oh please, spare me.” anang maligno kaya napatanga siya.
“Libog?” takang tanong niya saka niya binigkas ang command para bumukas din ang mala-palasyong chandelier. “Dim.”
Lumiwanag ang ilang bombilya at nakita na niya na totoong nakaupo nga ang asawa niya sa sofa, nakatingin sa kanya.
Naka-leather jacket ito at prenteng nakasampa ang mga paang balot pa ng sapa
