Chapter Eighty-five
Hindi mapuknat-puknat ang ngiti ko. Sabi ko na nga ba'y darating sila. Narito ang pamilya ko kasama si Tiya Esme.
Nang magsimulang lumakad si Allegra papalapit sa akin ay ngiting-ngiti ako. Pero lumuluha ako. Luha nang kagalakan. Iyong babaeng dati'y dasal ko lang... ngayon ay ihaharap ko na sa altar.
"Parang tanga si Xachary." Malakas na ani ni Tiya Esme. Agad sumenyas si mommy na manahimik muna siya. "Bakit siya iyak? Sad siya na isasakal na siya?" si Allegra na kanina'y kabado sa paglalakad ay hindi napigilan ang tawa.
"Sshh!" saway ni mommy ulit sa babae. Inabutan ako ni Kaus ng panyo na agad kong ginamit para punasan ang luha ko.
I'm just so happy. Sa sobrang galak ay naiiyak pa.
"Iyakin siya. Mamaya 'yan tulo na sipon niya." Narinig kong muling sumitsit
