Nakakairita. Kanina pa ako palipat-lipat ng upan pero heto pa rin siya buntot ng bunto. Parang langaw na pula ang puwit. Sunod ng sunod. Tinitigan nga ako ni Paulo kanina. Alam na niya kung bakit ako palipat-lipat ng mesa. Halos maikot ko na ang lahat ng mesang may bakanteng upuan. Kinapalan ko na ang mukha ko para makaupo lang.
“Buwisit,” bulong ko. Paglingon ko ay wala ng bakanteng upuan. Puro okupado na. Tanging natitirang bakante ay ang mesa na nasa pinaka dulo. Pangdalawahan. Nakakainis talaga. Wala na akong nagawa kundi ang nagtungo roon at umupo. At sumabay na naman ulit si Arturo. Suko na ako sa kakulitan niya. Buwisit talaga!
Nagsalita ang emcee at nag-anunsyong kakain raw muna bago magsimula ng opisyal ang party. At ang bilis nagsipilahan ng mga tao. Tama rin naman na kumain mu
