Chapter Twenty Seven

2089 Words

“Be careful. Mas okay if h’wag muna kayong lalabas nang tatlong araw para ma ensure ang recovery niyo,” Vanessa told me before she left. “Enjoy your night.” habol pa nito, saka tumakbo na at pumasok na sa kotse niya. Natawa na lamang ako sa kaniya. Pumasok na ako sa bahay, at hinanap si Via. Nasa kusina pala ito, habang binubuksan ang refrigerator na walang laman. Maalikabok na ang buong bahay at mukhang haunted house na, since matagal nang walang tao ang nakatira rito. Of course, almost five months lang din naman ako sa ospital. Kaya expected na maalikabok na talaga ang bahay. “Love, are you hungry?” I inquired about her. Tumango naman ito, habang patuloy sa paniningin sa paligid. “Grabe, ang laki ng bahay mo. Prinsipe ka ba?” pagbibiro niya pa. I just patted her head and pecked he

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD