“London, the capital of England,” I whispered to myself. Grabe, parang kamakailan lang, humarap ako ng kamatay*n dito. Pero ngayon, nagsisilbi na siyang pangalawang tahanan ko.
Hindi na ako magtataka kung bakit pinagtitinginan ako ng mga taong mukhang nakapamilyar sa akin. Dito lang naman ako naghasik ng kaguwapuhan—este kabayanihan—just kidding. It's all credited to humanity.
“Royal Smith Bank, thank you,” I informed the taxi driver.
Kung pagbasehan namin ang oras sa Pilipinas na itinuon namin sa aming biyahe, tiyak na nagabihan na kami ng dating. Kaya lang, na sa kabilang bahagi kami ng mundo, ngayon, at na sa mga alas-nuwebe pa ng umaga rito.
Agad na kaming nagbayad through e-money since hindi kami nakapagpa-currency exchange.
We thanked the driver for a safe ride before we got out
