CHAPTER 37
Krishna's P. O. V
Pagkatapos ng klase ay nakabuntot pa rin sa akin si Nuel, tahimik lang siyang nakasunod kung saan ako pupunta. Hindi naman ako makapagsalita dahil wala naman akong masasabi, nanatili lamang akong tahimik.
Sumakay na ako sa kotse ko, akala ko ay aalis na si Nuel pero nagulat ako sa kaniya nang sumakay din siya sa kotse ko at naupo sa passenger seat.
"Anong ginagawa mo?" takang tanong ko kay Nuel.
"Nakaupo? Nagsi-seatbelt?" natatawa niyang sabi habang sinuot ang seatbelt nito.
"Seriously?" sambit ko at tinaasan siya ng kilay.
"Ihahatid ba kita?" tanong ko.
"Hindi, bakit kita papahirapan mag-drive para ihatid ako? Syempre uuwi ako sa inyo," sabi ni Nuel.
Napakibit balikat na lang ako at ini-start na ang makina ng sasakyan.
"Bakit
