O gün el ele odalara doğru çıkan merdivenler de ikisi de gözden kayboldu. Gitmişti, aldatmıştı. Şimdi ise inkar ediyordu.
Suratına kapattığım telefona bir süre baktım, ilk defa böyle bir şey yapıyordum. Artık ikimiz de rayından çıkmıştık. Bu saatten sonra ne olursa olsun durmazdım..
Aldatmıştı beni ya. Asıl şimdi ne yapacaktım, nereye kadar burada kalabilirdim ki. En yakın zaman da işime geri dönmek istesem de şaka gibi ama kocamın şirketin de çalıştığım için oda olmazdı. Çakır'ın doğumundan sonra doğru dürüst çalışmamıştım bile. Çoğu şeyi unutmuş muydum acaba? Tekrar çizim yapabilir miydim?
İmkansız gibi gözükse de yapacaktım. Bundan sonra Bozgun yoktu. Kendi ayaklarım üzerin de çocuklarım ile dururdum evelallah.
Kızımın yanına gidemeden tekrar çalan telefonuma baktım.
Babam Arıyo
