"Hoşgeldiniz... İşiniz düşmese geleceğiniz yok ama" diye hemen de laf sokan Fatma nene ile Bozgun "geldik işte, bak torunlarında seni özledi" diye kucağında ki Çakır'ın spor ayakkabılarını çıkarıp nenesinin yanına bıraktı. "Ne çok büyümüş, canlarım benim." Bozgun da ayakkabılarını çıkarıp benden puseti alarak içeriye girdi. Ev iki katlıydı babaannesi ve dedesi yaşıyordu, her ne kadar bu yollar ve ulaşım zor olsa da asla merkeze taşınmayı kabul etmiyorlardı.
Yayla da kendileri gibi bir çok da ev vardı. Akrabaların çoğu buradaydı ve burada ki komşulukta aynıydı herkes birbirini tanır, sayar, severdi. Tabii burada birde işlettikleri bir restoran vardı. Yöresel kahvaltı ve yemekler yapılıyordu. Çok seviyordum oranın sıcacık ortamını.
Bende içeriye geçip elini öpüp sarıldım. En son 5 aylık
