Gerginlikle bacağımı sallıyor derin derin nefes alıp veriyordum. Midem düğüm düğüm oluyordu. Birazdan herkesin şok olacağı bir an yaşayacaktık.
Tabii en büyük şoku biz yaşamıştık ama onlar da bunu beklemediklerinden bizim kadar şok olacaklardı.
Yanım da oturan Bozgun elini bacağıma sararak durdurdu ve "panit atak yaşayacaksın, sakinleş.." Diye mavi gözlerini yüzüm de gezdirdi. Güven vermek amacıyla gözlerimi uzunca kapatıp açarak dudaklarımı kıpırdattım. "Tamam, iyiyim" diye mırıldandım.
"Çakır nerede?" Diye gözleri etrafı arayan fadime nene ile "uyuyor" dedim. Aşağı indiğimiz de Bozgun ona yemeğini yedirmiş, ben de Delfin'in mamasını hazırlayıp onu doyurmuştum. Ve ikisini de uyutmuştuk. Aşağıda büyük kargaşa olacaktı çünkü, Çakır'ın psikolojisinin biraz daha bozulmasını istemiyordum
