Hızla duran arabalar ile korumalar arka kapıyı açtı. Sadece ellerim göğsüm de bekledim. Zaten ben ölüyordum bir de babamın saçmalıkları ile uğraşmak istemesem de olmamıştı yine. Ne ara duyulmuştu?
Daha şimdi Bozgun gitmişti, babamın istihbaratına yetişemiyordum. Hızlı ve sinirli adımlarla bana gelen adama bakıp ben de ona doğru ilerledim. Saçma sapan bir şekilde bağıracaktı. Oğlum içerdeydi ve duyardı. Zaten korkuyordu bir de dedesinin korkutucu sesini duymak zorunda değildi...
Tam karşı karşıya geldiğimizde "ben söylemiştim değil mi akılsız kızım. Sen kim çocukları alıp gitmek kim" diye bağırdı. Etrafım da ki adamlara bir bakış atıp kaşlarımı çatarak "o zaman arkamda olsaydın torunlarının başına bunlar gelmeseydi baba" dedim dişlerim arasından.
"Bana bak..." Diye elini kaldırması ile
