"Gerçekten her şey için teşekkür ederim Ela..." Dedim hâlâ üzerim de mahcubiyetlik kol geziyordu.
"Ne demek siz iyi olun da..." Dedi sıkıca kollarını sararak "ne olursa olsun yanındayım. Her an, her vakit arayabilirsin, gelebilirsin" dedi kulağıma fısıldayarak. Kafamı olumlu anlamda sallayıp "teşekkür ederim" diye mırıldandım tekrardan. Gerçekten hakkını ödeyemezdim bunu bana ailem bile yapmıyordu.
Geriye çekilip trençkotumun kuşağını bağlarken "görüşürüz" deyip el sallayarak hazır arabaların bir tek beni beklediği gerçeği ile adımlarımı biraz hızlandırdım. Bozgun arka koltuğa çocukları yerleştirmiş olduğundan ön kapıyı açıp yanına bindim. Evden bir kaç eşya alıp hemen gideceğimizi söylemişti, her ne kadar ben onu kabul etmesem de Trabzona kadar geleceğini kesin bir dille söylemişti. A
