BOZGUN KURTBEY;
Ağlaya ağlaya uyuyan Dilşah'a baktım. İç çekiyordu arada bir. Dökülen tüm gözyaşları için onlardan hesap soracaktım. Soracaktım ama bunu Dilşah'a nasıl söyleyecektim. Babası olacak it ve şerefsiz amcası yüzünden bebeğimizi kaybetmiştik.
İki ucu da bokluydu. Birine dönsem diğer taraf için içi yanacaktı. İki arada kalmış sıkışmıştım. Elimden gelse hepsini öldürürdüm. Ama yapamıyordum, olmuyordu.
Gözlerimi kırpmadan sabah etmiştim. Gün yeni yeni doğarken, komidinin üzerine bıraktığım telefonu aldım. Çakır için bir sorun yoktu ama Delfin ağlardı.
Rehberde son aramalarda Kuzgunu bulup arayarak telefonu kulağıma götürdüm. Çalar çalmaz açılan telefonla, Kuzgun'un sesi kulağıma doldu.
"Bir şey mi oldu?" Dedi telaşı sesiyle, "Yok" dedim.
"Sabahın beşi daha, arayınca bir
