"Terbiyesiz" diye mırıldandım. "Terbiyesizsem sana terbiyesizim. Karım değil misin?"
"Değilim." Diyerek kemerimi çözdüm, her lafta karımsın deyip duruyordu. Yüzüğü de takmamıştım zaten bir daha, eğer takarsam biliyordum ki daha çok üstüme gelecekti. İstemiyordum. "Karımsın" dedi üstüne basa basa.
"Yakında bitecek bir evliliğe kendini hazırlasan iyi edersin"
"Konuşacağız dedim Dilşah. Niye hep aynı şeyleri dillendirip duruyorsun?" Dedi.
"Sen böyle karımsın karımsın dedikçe benim sinirlerim atıyor çünkü"
"Karım değil misin zaten" dedi yine ve yeniden. Dudaklarımı ısırıp kötü bir laf edecektim ki arabada çocuklar olduğu aklıma gelince susup yuttum. Elbet o sözleri söyleyecek bir zamanda vardı.
Araba durduğunda emniyet kemerimi hızlıca çözüp arabanın kapısına elimi attığım an, kapı
