AHUNAZ POLAT LAZEN:
Misafirler yavaş yavaş gitmişti. Bende aşağıya inerek mutfağa gitmiştim. Yardımcı ablalar hızlı hızlı bir şeyler koyup, kaldırıyorlardı onlara yetişemesem de elimden geldiğinde mutfak işine yardım ederek kafamı dağıtmaya çalıştım. Akşamdan beri aklım yerimde değildi, dönüp duran şeyler beni yiyip bitiriyordu. Bir yanda Zeynep mevzusu, diğer bir yanda da aşiretin alacağı karar.
İki konu da benim için aşılamaz konulardı. İçim içimi yiyordu. Nereye döneceğimi, ne söyleyeceğimi bile bilmiyordum. Yalnızca Kılıç yanımda olsa yeterdi. Ama bu da Mardin de yetmiyordu.
"Yenge sana diyorum." kolumu dürtükleyen Berivan'la daldığım düşüncelerden sıyrılıp "Hıı." dedim. Ne dediğini duymadığım için "Duymadım." Diye mırıldandım.
"Farkındayım yenge. On dakikadır sana söylüyorum ama
