AHUNAZ POLAT LAZEN:
Başımda uğuldayan sesle gözlerimi zoraki açtım. Tavanda birkaç saniye gözlerimi gezdirip başımı sağa doğru yatırıp yutkundum. Misafir odasındaydım, başım da Kılıç için gelen hemşire duruyordu.
"Yenge, yengem. İyi misin?" diye ağlamaklı bir hâlde konuşan Berivan elimi sıkıca tutup yatakta yanıma oturdu. Benden bağımsız akan gözyaşlarım ile Berivan "yenge kurbanın olayım ağlama, abimi tanımıyor muyuz? Senden başkasını gözü görmüyor onun, oyun oynamışlar size belli. Yapma, etme" diye gözleri dolu dolu konuştu.
Beynim uyuşmuştu, ne düşüneceğimi, ne yapacağımı ben de bilmiyordum. Yalnızca dinlenip, bebeklerimi düşünmem gereken bir dönemdeydim.
"Bak Abimden bahsediyoruz yenge. Kılıç abimin gözü senden başkasına kör olmuş durumda." diyerek gözlerimin içine baktı.
Doğru
