AHUNAZ POLAT LAZEN:
Telefon zil sesiyle birlikte zar zor gözlerimi aralayıp komidinin üstünde ki telefonu alıp zili kapattım.
Saat yeni 6 olmuştu. Yedi de herkes kahvaltı da olacaktı. Bir saatim vardı, biraz gözümü kapatsam fena değildi. Ama duş almak zorundaydım. Mecburen yerimden doğrulup ayağı kalkmadan önce gözüm üstümde ki Kılıç'a ait olan siyah tişörtle buluşunca yüzümde bir gülümseme peyda oldu. Yorgunluktan hiçbir şeyin farkında olamamıştım. Ne zaman yanımdan kalkmıştı, ne zaman bunu bana giydirmişti. Bir şey hatırlamıyordum.
İçim bir hoş olmuştu. Yataktan kalkarak yanımda uyuyan Kılıç'a baktım. Yanından kalkmayı hiç istemiyordum, tüm gün onun kolları arasında olmayı isterdim ama şartlar müsaade etmiyordu.
Ayağı kalkmamla ağrım iki katına çıktı aniden. İki elimi de karnıma sa
