Sabah güneş ışıklarıyla gözlerimi açtığımda gözlerim ilk kanepeye kaydı. Poyraz'ı beklerken boş olması içimde anlamlandıramadığım bir hüznü oluşturdu.
Hızla ayağa kalkıp banyoda olabileceğini düşünerek neşeyle oraya ilerlediğimde orada da görememenin üzüntüsüyle yüzümü yıkayıp giyinme odasına geçtim.
Üzerime beyaz şifon bir gömlek, altına kot pantolon, ayaklarıma ise şeffaf kalın bantları olan topuklu terlikleri mi giyindim ve makyaj masama doğru ilerledim. Her gün olduğu gibi sade makyajımı yapıp saçlarımı ise açık bıraktım ve odadan ayrıldım.
Bazen gözler birilerini arar, nedenini bilmezsin işte. Arar durur, bazı hisler kamçılar ruhunu. Adlandıramadığın hisler. Belki de alışkanlık. Bu kadar kısa bir sürede alışmak mantıksız. Hele bana şiddet uygulamış bir adama. Ama doğruyu söylemek g
