Gözlerimi zar zor açıp, bağıra bağıra ağlayan kızımı aradım. Gözlerim en son kapının orda durduğun da Aktan'ın kucağında duran Kızımız aslında durmayan kızımız kıpkırmızı olmuş yüzüyle ellerini sağa sola atıp ağlıyordu.
"Acıkmış olmalı." diyerek yattığım yerden kalktım. Benim konuşmamla birlikte Aktan'ın arkası bana dönük olduğu için başını bana çevirdi.
"Aslında mamasını hazırladım." deyip dudaklarını ısırdı. "Ama sanırım olmadı, yapamadım. Kıvamı senin yaptığın gibi değildi bende bundan dolayı yedirmedim. Sonra bir şey olur falan." deyip bana baktı meraklı gözlerle.
Aslında mama bir şey yapmazdı. Belki biraz fazla su koymuş olabilir bundan dolayı kıvamı tutmamıştır ama yine de o kadar bir sorun yoktu. Aktan sonuçta bunu düşünüp yapmıştı.
Kendi kendime gülüp,"Bakayım ben." Deyip ay
